قانون پناهگاه:
کوهنوردان کوههای آلپ، بارسیدن به نیمه ی راه، دراستراحتگاهی درآنجا استراحت میکنند.
آنان اگر صبح زود کوهنوردی را شروع کنند، موقع ناهار به همان استراحتگاه میرسند.
صاحب آن استراحتگاه طی سالیان متوجه شده که اتفاق جالبی رخ میدهد: وقتی کوهنوردان وارد استراحتگاه میشوند و گرمای آتش را حس میکنند و بوی آتش به مشامشان میرسد، برخی از آنان وسوسه میشوند و به همراهانشام میگویند: "میدانی فکرکنم بهتر است همینجا منتظر بمانیم و شما به قله بروید و برگردید. وقتی برگشتید باهم پایین میرویم."
وقتی کنار آتش مینشینند و آواز میخوانند، جرقه ای از خشنودی آنان را فرا میگیرد. درهمین هنگام بقیه گروه لباسهایشان را میپوشند و مسیر خود را به سوی قله ادامه میدهند.
درساعت بعد فضای شادی بخشی کنار آتش وجود دارد و اوقات خوبی رادر مامن آرام خانه ی کوچک سپری میکنند.
اما حدودا سه ساعت بعد آرام میشوند و به سمت پنجره میروند و به بالای کوه مینگرند و در سکوت به دوستانشان که درحال بالارفتن از قله هستند، نگاه میکنند.
جوّ موجود در استراحتگاه از شادی و لذت به سکوت مرگبار و غم انگیز تشییع جنازه تبدیل میشود.
متوجه میشوند که دوستانشان بهای رسیدن به قله را پرداخته اند.
❗️❗️❗️چه اتفاقی افتاد⁉️‼️
راحتی موقت پناهگاه باعث از دست دادن باور آنها به هدفشان شد.
❗️این برای هریک از ما نیز ممکن است اتفاق بیوفتد❗️
آیا در زندگی ما پناهگاههایی وجود دارد که مانع رسیدن به قله و از دست دادن هدف ما شود؟؟
زندگی از دو قسمت تشکیل شده است: قله ها و پناهگاهها.
در پناهگاه امنیت و آسایش وجود دارد، خطری جان شمارا تهدید نمیکند، اما برای تجربه ناب زندگی و صعود کردن، و قرارگرفتن در اوج، باید با چالش قله روبروشد و برآن قلبه کرد.
❗️❗️❗️همیشه یادت باشه که موفقیت و رشد زمانی اتفاق میوفته که از منطقه آسایش خودت دور بشی❗️❗️❗️
کوهنوردان کوههای آلپ، بارسیدن به نیمه ی راه، دراستراحتگاهی درآنجا استراحت میکنند.
آنان اگر صبح زود کوهنوردی را شروع کنند، موقع ناهار به همان استراحتگاه میرسند.
صاحب آن استراحتگاه طی سالیان متوجه شده که اتفاق جالبی رخ میدهد: وقتی کوهنوردان وارد استراحتگاه میشوند و گرمای آتش را حس میکنند و بوی آتش به مشامشان میرسد، برخی از آنان وسوسه میشوند و به همراهانشام میگویند: "میدانی فکرکنم بهتر است همینجا منتظر بمانیم و شما به قله بروید و برگردید. وقتی برگشتید باهم پایین میرویم."
وقتی کنار آتش مینشینند و آواز میخوانند، جرقه ای از خشنودی آنان را فرا میگیرد. درهمین هنگام بقیه گروه لباسهایشان را میپوشند و مسیر خود را به سوی قله ادامه میدهند.
درساعت بعد فضای شادی بخشی کنار آتش وجود دارد و اوقات خوبی رادر مامن آرام خانه ی کوچک سپری میکنند.
اما حدودا سه ساعت بعد آرام میشوند و به سمت پنجره میروند و به بالای کوه مینگرند و در سکوت به دوستانشان که درحال بالارفتن از قله هستند، نگاه میکنند.
جوّ موجود در استراحتگاه از شادی و لذت به سکوت مرگبار و غم انگیز تشییع جنازه تبدیل میشود.
متوجه میشوند که دوستانشان بهای رسیدن به قله را پرداخته اند.
❗️❗️❗️چه اتفاقی افتاد⁉️‼️
راحتی موقت پناهگاه باعث از دست دادن باور آنها به هدفشان شد.
❗️این برای هریک از ما نیز ممکن است اتفاق بیوفتد❗️
آیا در زندگی ما پناهگاههایی وجود دارد که مانع رسیدن به قله و از دست دادن هدف ما شود؟؟
زندگی از دو قسمت تشکیل شده است: قله ها و پناهگاهها.
در پناهگاه امنیت و آسایش وجود دارد، خطری جان شمارا تهدید نمیکند، اما برای تجربه ناب زندگی و صعود کردن، و قرارگرفتن در اوج، باید با چالش قله روبروشد و برآن قلبه کرد.
❗️❗️❗️همیشه یادت باشه که موفقیت و رشد زمانی اتفاق میوفته که از منطقه آسایش خودت دور بشی❗️❗️❗️
تاريخ : شنبه بیست و پنجم اردیبهشت ۱۳۹۵ | 18:11 | نویسنده : عمومی |
