سلاااام .
سال نو رو به همه عزیزان تبریک میگم.
امیدوارم که همه سال گذشته رو به بهترین نحو ممکن تموم کرده باشید.
سال پیش انصافا چیزهای زیادی یاد گرفتیم و تجربه های فوق العاده ای داشتیم.
از محصولات بینظیر و تغییر پلن گرفته تا جلسات عالی با لیدرهای عزیزمون.
همچنین اضافه شدن 4 مدیر منتخب عزیز که بهشون تبریک میگم.
خوب بریم در مورد سال جدید وماه جدید باهم صحبت کنیم.
سالی که قطعا بهترین سال ما میشه.
دوست دارم ماه فروردین ۹۷ رو با کلمه پرمحتوای لیاقت شروع کنم.
لیاقت در لغت به معنی : ارزش، استحقاق، اهلیت، سزاواری، شایستگی، صلاحیت، عرضه، قابلیت، قدر، کارآیی، مرتبه
وقتی با مردم در مورد لیاقت صحبت می کنیم همه خودشون رو لایق بهترین ها می دونن ولی چرا به اون چیزی که می گن لایقش هستن معمولا نمی رسن?
اگه اونا لایق هست پس چرا نمی رسن ?
یعنی دنیا و سرنوشت باهاشون عادلانه رفتار نمی کنه?
خوب پس یعنی هر کی موفق شده ناعادلانه موفق شده و یا شانسی بوده?
خوب اگه این طوره پس یعنی خدا واسه همه عدالت رو رعایت نمی کنه?!!!!
راستش نظر من با اکثر مردم که خودشون رو لایق می دونن متفاوته !
یعنی نمی تونم بگم همین الان که دارم این متن رو می نویسم لیاقتم بیشتر از کسی هست که از من موفق تر و خوش بخت تره!
خوب چرا ?
این جمله معروف رو یادتون هست که (( زندگی به شایستگی ها پاسخ می ده و یه زندگی بهتر واسه یه آدم بهتره ))?
همه این جمله رو قبول دارن اما وقتی پای صحبت میشه می گن ما لیاقتش رو داریم ولی شرایطش رو نداریم.
مثلا پول نداریم ، پارتی نداریم ، وقت نداریم ، از سنمون گذشته و از این قبیل بهانه ها!
آیا موفق ها شرایطش رو داشتن?
آیا اونها مشکلاتشون کمتر از ما بود ?
قطعا نه !
مشکلات اونها خیلی خیلی بیشتر از ما بود .
اما اونها واقعا خودشون رو لایق می دونستن و نه فقط تو حرف، بلکه در عمل می خواستن بهتر باشن و بهتر بودن رو حق خودشون می دونستن.
اره با تمام وجود می خواستن زندگی بهتری بسازن و موفق بشن.
خیلی ها می گن من واقعا از ته دلم می خوام تغییر کنم !
اگه می خوای شرایط رو تغییر بدی و خودت رو لایق می دونی مطلب زیر رو درک کن و سرلوحه نظام باورهات بکن.
کائنات به انتظار شما از موفقیت اهمیت نمی ده بلکه به فاصله تفاوت انتظار شما با عملکرد وتلاش شما اهمیت می ده..
اگه جمله بالا رو متوجه نشدی حتما دوباره و سه باره بخونش.
چون درک این مطلب و اهمیتی که بهش می دی سطح زندگی و موفقیتت رو رقم می زنه.
البته خیلی ساده با یه مثال توضیح می دم که همه متوجه بشن.
فرض کن کوروش و پدرام دو ورزشکار هستن که برای مسابقات قهرمانی کشور تو رشته وزنه برداری تلاش می کنن.
کوروش روزی 2 بار تمرین می کنه و تو تعطیلات و ... واسش فرقی نداره و تا مسابقات همین روند رو حفظ می کنه.
پدرام روزی 1 الی 2 بار تمرین می کنه و تو تعطیلات عید یه وقفه چند روزه داره و بعدش دوباره روند قبلی رو ادامه می ده.
حالا وقتی باهاشون صحبت می کنید هر دوتا انتظار قهرمانی دارن !
حالا به نظر شما کدوم لایق قهرمانیه ?
قطعا کوروش !
چرا ؟
چون فاصله تفاوت انتظارش با تلاشش خیلی کمتره نسبت به رقیبش.
می خوام بگم افراد زمانی می تونن ادعا کنن که لایق چیز بهتری هستن که با تمام وجود واسش تلاش کنن و نهایتا وقتی بدستش اوردن می تونن بگن لایقش بود چون وقتی شما هدفی رو بدست میاری این نشون می ده که فاصله تفاوت انتظار شما با تلاشتون به صفر رسیده و حالا شما لایق داشتن اون هدف هستید.
بین مردم می بینیم که خیلی ها می گن این زندگی حق من نیست و چیزهای بهتری رو حق خودشون می دونن ولی وقتی به عملکرد و تلاششون نگاه می کنیم می بینیم دقیقا هر روز همون کارهای روز قبل رو انجام می دن و هیچ شباهتی به آدم های موفق ندارن تو رفتارشون.
ولی همین افراد اگه یکی گوشی یا ماشینشون رو بدزده سریع می ره دنبال دزده و کل زندگیش رو بیخیال میشه و شب و روز می گرده تا دزد رو بگیره!
چون ماشین رو دارایی خودش می دونه و حق مسلم خودش می دونه.
ولی موفقیت و زندگی بهتر رو حق مسلم خودش نمی دونه و فقط حرفش رو می زنه و اگه واقعا حق خودش می دونست باید با تمام وجود هر روز می رفت دنبالش و کوتاه نمیومد.
چون می تونه همین زندگی رو تحمل کنه و خوش باشه.
در واقع مردم چیزی رو بدست میارن که می تونن تحملش کنن.
با یه مثال جمله بالا رو توضیح میدم.
چندین سال پیش وقتی من بچه بودم پیش یکی از اقوام بودم که برای پرنده ها تله گذاری می کرد.
یه روز یه پرنده طوسی رنگ افتاد تو دام و بعد دیدم رفت و پرنده رو آزاد کرد !
من بهش گفتم چرا آزاد کردی مگه نمی خوای بندازیش تو قفس که نگه داری یا بفروشی ?
گفت نه این پرنده بدرد نمی خوره ! من گفتم چرا ? گفت این پرنده انقدر برای فرار تلاش می کنه که یا فرار می کنه و یا می میره! گفت تا روزی گه تو قفسه آروم نمی گیره و هیچ چیزی هم نمی خوره تا بمیره. اصلا این پرنده ها قفسی نمی شن!
جالبه نه !
بهم گفت واسه همین وقتی ما این پرنده کوچیک رو می گیریم آزادش می کنیم.
من هیچ وقت اون صحنه یادم نمی ره. اون موقع 9 سالم بود و نزدیک به 18 سال از اون زمان می گذره !
حالا به خودمون نگاه کنید! آیا ما برای آزادی و برای رسیدن به اون چیزی که خودمون رو لایقش می دونیم انقدر بی تابی می کنیم?
آیا ما واقعا به اندازه اون پرنده پرواز کردن و رسیدن به سعادت و خوشبختی رو می خوایم و یا این که تو قفس زندگی محدود و پر از کم و کاستی خودمون شب و روزمون رو سپری می کنیم.
وقتی کسی خودش رو لایق می دونه خیلی راحت میشه از رفتارش و تلاشی که می کنه این موضوع رو فهمید.
و یه انسان اصیل که پی به ارزش خلقت خودش برده هرگز تن به محدودیت نمی ده.
هرگز همرنگ جماعت نمیشه!
هرگز با جریان آب همراه نمیشه !
اون خودش مسیرش رو انتخاب می کنه و هدف گذاری می کنه.
مسیر و هدفی که لایق خودش و عزیزانش می دونه.
یه انسان اصیل ارزشها و آرمان هاش رو فدای بهانه هاش نمی کنه بلکه بهانه هاش رو فدا می کنه.
اصلا یه انسان اصیل براش مایه پستی و حقارته که بهانه بیاره می دونی چرا ?
چون بهانه یعنی قبول نتوانستن و نرسیدن !
بهانه یعنی قبول محدودیت !
بهانه یعنی قبول عدم لیاقت !
یقینا آفریدگار بزرگ ما رو برای زنده ماندن خلق نکرده. بلکه برای زندگی کردن آفریده.
عزیزان یه چیزی رو یادتون باشه کسی که در حرکت نباشه و در حال رشد نباشه چیزی ازش باقی نمی مونه و این قانون طبیعته.
ما یا به سمت عظمت خودمون حرکت می کنیم و یا به سمت سقوط .
پس بیاید سال جدید رو شایسته عمل کنیم تا زندگی شایسته ای رو بدست بیاریم و بعد بتونیم ادعای شایستگی کنیم.
ما لایق اون چه که دوست داریم باشیم و یا داشته باشیم نیستیم ما لایق همون چیزی هستیم که بدستش میاریم.
نیما مستوفی دانش آموز جی تیمی
